کاربرد نقطه در ارتباط تصویری

تراکم( تجمع) 

وقتی در یک تصویر نقاط مشابه بصورت یکنواختی پراکنده شده باشند در نتیجه جاذبه بصری ایجاد نمی شود اما اجتماع و تراکم نقاط در بعضی قسمتها توجه مخاطب را به این بخش ها در کادر بیشتر جذب کرده و تیرگی و روشنی و حرکت را در این قسمت ها به خوبی نشان می دهد. 

بی نهایت نقطه مختلف ایجاد تاریکی روشنی می کند. بخشی که در آن تراکم نقطه کمتر است روشنتر دیده می شود و بخشی که در آن تراکم نقطه بیشتر است تیره تر دیده می شود.

تفرق نقاط

از تراکم و تفرق نقاط( انبساط نقاط) می توان طرح هایی ار بوجود آورد. بدین طریق که در میان تعدادی نقطه پراکنده نقاطی را به هم نزدیکتر نمود و با اینکه اندازه نقاطی را نسبت به نقاط اطرافش بزرگتر در نظر گرفت. 

وجود نوعی ارتباط متقابل در میان آنها برای ایجاد تاثیر مثبت و هماهنگی الزامی است در غیر اینصورت عدم ارتباط میان آنها نوعی اغتشاش بصری ایجاد خواهد شد که مانع از تاثیرگذاری متمرکز بر مخاطب می شود.

تعادل 

نقطه ساده ترین عنصر بصری است و نخستین و مهمترین کارکرد آن این است که وضع و مکان را در فضا بیان می کند. موقعیت نقطه و حتی رنگ آن نیز از نظر ترکیب در کادر بسیار حایز اهمیت می باشد. 

بطور مثال نقطه زرد درد بالای کادر یا تصویر گرایش دارد و نقطه آبی به دلیل سنگینی و خوی آرامشی رنگش به پایین سقوط یا رسوب می کند. نقطه سرخ به طرف چپ و سبز به سمت راست میل دارد.

تکرار منظم نقاط و ایجاد نقش و نگار

اگر گروه های چندتایی از نقاط را به عنوان یک واحد منظم تکرار کنیم و گسترش دهیم ایجاد نقش خواهد کرد و این از کارکردهای دیگر نقطه می باشد. 

ترتیب نقاط: حرکت بصری

از گرد همایی پراکندگی کنار هم چیدن بزرگ و کوچک کردن و دور و نزدیک کردن ط می توان احساس بصری حرکت ( پیچیده، سیال، منقطع، متصل و ... ) را القا کرد.

توانایی تشخیص و ترسیم نقطه

در هندسه آمده که نقطه از تقاطع دو خط به هم بوجود می آید. در فارسی نقطه در پایان جملات می آید. در ریاضیات مرز بین اعداد مثبت و منفی است.  

در هنر های تجسمی تعریف خاص خود را دارد. در این محدوده اثر هر چیزی روی صفحه را نقطه می گویند. مثل اثر نوک مداد یا قطره جوهر روی کاغذ و بسیاری از موارد دیگر.

در حالیکه این نقطه ها می توانند شکلهای گوناگونی داشته باشند و صرفا به شکلی که ما معمولا تصور می کنیم ظاهر نشوند. بنابرین نقطه تجسمی فاقد شکل حاص بوده و اندازه آن نیز نسبی می باشد.

شکل نقطه ها در هنر تجسمی به دو صورت تقسیم می شوند:

1- شکل هندسی مثل مثلث، مربع، دایره،بیضی و ...

2- شکل غیرهندسیی مانند اثر کف پا در یک صفحه

اندازه نقطه در طبیعت متناسب با محیط و فضایی که در آن قرار گرفته است تعریف می شود. مانند یک پنجره روشن در شب از فاصله دور یک نقطه محسوب می شود. 

گرچه ابعاد واقعی پنجره بزرگ است اما از فاصله دور در فضایی بزرگ یک نقطه نورانی، به حساب می آید. حال اگر فاصله خود را از پنجره کم کنیم تا جاییکه در کنار آن قرار بگیریم ان نقطه نورانی دیگر نقطه به حساب نمی آید و یک سطح بزرگ دیده می شود. نظیر این مثالها را در طبیعت بسیار دیده ایم.

در ادامه بیشتر بخوانید:

1- سه گانه روانشناختی                2-خودتان را داوری نکنید         3- روش تغییر مسیر ذهنی     4-موقعیت نقطه در تصویر