عناصر بصری

طبیعت بی جان را می توان به تمامی اشکال و فرمهای هندسی منظم و غیرمنظم( پیچیده) که به نوعی سکون ظاهری در آن دیده می شود و حالت رشد و تولید همجنس و هم شکل خود ندارد( یعنی حالت زایشی در انها نیست) می توان تعریف کرد.

هر ماده ای در ذات خویش در حرکت و تکاپوست و هر موجودی در طبیعت از تحرکی درونی برخوردار است. حرکتی که به ظاهر ما ان را نمی بینیم.

فرم ها و اشکال هندسی منظم و غیرمنظم در طبیعت را با توجه به انرژی و نیروهای تصویری که دارند بر هم تاثیر می گذارند و اساس هنرهای تجسمی را بنیان می گذارد این اساس که شاکله آن ریاضیات و علم هندسه است. 

علم هندسه نقش حیاتی در خلق کائنات دارد. در طبیعت، زیبایی و جمال را می توان به عنوان یک رابطه ریاضی تعریف کرد که قابلیت های پیش گویی یا به نوعی پیش بینی پذیری را در پی دارد.

شکلها و فرم های هندسی نمودهای بصری مانند نقطه، خط، سطح و حجم را دارند.

نقطه:

اولین عنصر بصری است که مبدا پیدایش فرم می باشد و وجود آن مبین مکانی در فضاست و در تعریف تجسمی نقطه می توان گفت اولین اثری که یک شی اثرگذار مثل مداد یا گچ و یا غیره بر روی یک سطح( صفحه) می گذارد.

در تعریف ریاضی آن باید گفت نقطه عبارت است از نمونه تصویری که فاقد عرض، طول و ارتفاع باشد. پس نقطه واقعیت فیزیکی ولی از لحاظ تجسمی قابل ادراک می باشد. در چنین شرایطی نقطه می تواند حالتهای بصری و بیان تصویری را به نمایش بگذارد. اندازه، شکل، تنوع جهت، حرکت، تاکید، تکرار، فضا حتی بافت و رنگ و ... .

نقطه با توجه به تعریف آن می تواند به شکلهای گوناگون در طبیعت وجود داشته باشد مانند شکل های دایره، مثلث و چندضلعی ها که هر کدام از این شکل ها می تواند ما را در به وجود آوردن ساختار یک طراحی یاری نماید.

دومین عنصر بصری و تجسمی خط می باشد که به صورت فراوان در طبیعت وجود دارد و در طراحی مهترین عنصر شکل دهنده آن می باشد.

از نظر ریاضی تعریف خط عبارت است از حرکت و امتداد نقطه در سطح یا در فضا، خط محل تلاقی دو صفحه یا برخورد دو سطح بر هم است. که در این صورت خط به سه حالت اصلی خواهد بود.

الف- خط راست         ب- خط منحنی یا خمیده      ج- خط شکسته  

در ادامه بیشتر بخوانید:

1- تعریف طراحی        2- آهنگ خط      3- ژرف نمایی     4- سطح در طراحی       5- نور در طراحی