برنامه ریزی برای روابط مهم
خانواده و دوستان به ما در حفظ ارزش های رابطه، وفاداری و مسئولیت کمک می کنند. هر دو طرف به یکدیگر نیاز دارید.
پس این افراد فراتر از یک " ذینفع مازاد" هستند؛ لیاقت عزیزان ما در زندگی بیش از این هاست و اگر در برنامه ریزی خود دقت لازم را نداشته باشیم.
آن ها نیز ذینفع مازاد وقت ما خواهند شد؛ یعنی زمان مادرزادی که به هیچ کار دیگری اختصاص ندارد و به ناچار به آن ها می رسد.
یکی از مهم ترین ارزش های ما در زندگی ما باید این باشد که یک پدر یا مادر حامی و موثر باشیم. اما گاهی پیشامد می کند که وقت با ما یار نیست برای مثال ایمیلی دریافت می کنیم که ما را متوجه آن می کند که با مشکلی مهم مواجه شده ایم. یا اینکه لوله کش پیامی با این مضمون می فرستد" من امروز نمی رسم برای انجام کار شما خدمت شما برسم." یا اینکه اخطار غیرمنتظره ای از بانک دریافت می کنم که باید به آن رسیدگی کنم. در همین وضعیت، فرزندانم توقع دارند که به کار آنها رسیدگی کنم و خلاصه ... .
برای حل این مشکلات بهتر است که برنامه ای هفتگی داشته باشیم که آن را به طور هدفمندی طراحی کرده باشیم. درست مثل زمانی که برای ملاقات های کاری یا کارهای شخصی مان اختصاص داده باشیم. زمانی مشخص برای گذراندن وقت با فرزندانمان تعیین کنیم.
پیشنهادی که من برای شما دارم اینست که به منظور اطمینان از اینکه همیشه کارهای جالبی برای انجام دادن داشته باشیم، یک روز حدود صد جالب را روی صد تکه کاغذ یادداشت کردیم، سپس تکه های کاغذ را تا کرده و داخل ظرفی به نام " ظرف سرگرمی" گذاشتیم. اکنون هر هفته جمعه بعدازظهر یکی از تکه های کاغذ از داخل ظرف برداشته و فعایت مربوط به آن را انجام می دهیم. گاهی این فعالیت ها شامل بازدید از موزه یا بازی در پارک و گاهی رفتن به یک فروشگاه بستنی فروشی خیلی معروف در شهر است. در هر صورت این زمانی است که فقط به ما اختصاص دارد.
صادقانه بگویم، ظرف سرگرمی همیشه نیز آن طور که دوست دارم عمل نمی کند.
مثلا رفتن به زمین بازی یک پارک وقتی دمای هوا سرد است، انرژی زیادی می گیرد. در آن زمان ها گاهی نوشیدن یک فنجان شکلات داغ به همراه خواندن یک فصل از یک کتاب لذت بخش می رسد.
مسئله مهم اینست که ارزش های من در روزی که به ان ها اختصاص می دهم، در اولویت باشند.
تقسیم منصفانه و مساوی کارهای مربوط به خانه، به ارزش های مربوط به ازدواج ما استحکام می بخشد و همچنین باعث می شود که ما همواره شادی را تجربه کنیم.
مطالعات لاکمن این حقیقت را اثبات می کند: " تحقیقات گسترده ای که بر روابط خانوادگی و موارد مراجعه به کلینیک انجام شده است حاکی از آن است که " تساوی بین زن و مرد در موقعیت های مختلف زندگی تاثیر به سزایی دارد و در حالی که عدم تساوی بین آن ها برعکس عمل می کند."
بی شک اختصاص دادن زمانی مشخص در برنامه ی روزانه و هفتگی خانواده و اطمینان از اینکه آن ها دیگر نیازمند پسماندهای وقت ما نیستند، رابطه های ما را شفا می بخشد.
کسانی که بیشتر دوستشان داریم نباید به پسمانده های وقت ما از کارهای دیگر راضی شوند. اگر همه ی ما برای ارزش های خود زمان مشخصی اختصاص دهیم، به نفع همه است.
اما این حیطه فراتر از خانواده است. آسیبی که اختصاص ندادن زمان به روابط مهم در زندگی می زند فراتر از درک است.
مطالعات اخیر نشان داده اند که نداشتن تعاملات اجتماعی نه تنها منجر به تنهایی می شود، بلکه صدمات جدی جسمی نیز برای ما به همراه دارد.
در حقیقت نداشتن روابط دوستانه ی صمیمی برای سلامتی شما مضر است.
شاید قانع کننده ترین مدرکی که نشان می دهد روابط دوستانه بر سلامتی و طول عمر موثر هستند از بخش مطالعات دانشگاه هاروارد نشات می گیرد.
از سال 1938 محققان سلامت جسمی و عادت های اجتماعی 724 مرد را دنبال کردند. رابرت والدینگر مدیر فعلی این تحقیق در یک مصاحبه تلویزیونی در TEDx گفت: " واضح ترین پیامی که ما از این 75 سال مطالعه دریافت کرده ایم این است که روابط خوب انسان را شادتر و سالم تر نگه می دارد."
کسانی که از نظر اجتماعی منزوی هستند شادی کمتری را تجربه می کنند؛ سلامت جسمی ان ها در اواسط عمرشان افت می کند؛ عملکرد مغزی شان زودتر از سایرین کاهش می یابد و نسبت به کسانی که روابط اجتماعی موفق تری دارند، امید به زندگی پایینتری دارند."
والدینگر می گوید:" موضوع مهم تعداد دوستان نیست، بلکه کیفیت و صمیمیت رابطه ی شما با آن هاست."
چه عواملی باعث با کیفیت شدن روابط دوستانه می شود؟ ویلیام رالینز استاد روابط بین فردی دانشگاه اوهایو که مدت زیادی در مورد تعاملات افراد در برخورد با موضوعات مختلف مطالعه و تحقیق کرد، معتقد است که روابط دوستانه ی رضایت بخش مستلزم سه مقوله هستند:" داشتن کسی برای صحبت کردن، تکیه کردن و لذت بردن" است.
یافتن کسی که بتوان هر سه مورد را در او یافت بیشتر در دوران نوجوانی اتفاق می افتد، اما با گذشت زمان و پا گذاشتن به دوران بزرگسالی الگوهای حفظ روابط دوستانه تغییر می کنند.
ما بعد از فارغ التحصیلی از دوستانمان جدا می شویم و هر کدام مسیر خود را در پیش می گیریم شغل پیدا می کنیم و به دور از دوستان صمیمی مان زندگی های جدیدی را آغاز می کنیم.
یک باره اجبارها و وظایف اولویت ما می شوند و جای مهمانی و دورهمی با دوستان صمیمی را می گیرند. وقتی بچه دار می شویم، شب های شگفت انگیز و رویایی گشت و گذار در خیابان ها جای خود را به شب های طولانی و خسته کننده روی کاناپه می دهند.
متاسفانه این روند آن قدر ادامه می یابد که ما به این تنهایی عادت می کنیم و ناگهان یک روز به خودمان می آییم و می بینیم که ارتباط برقرار کردن با دیگران برایمان سخت است.
این گونه روابط دوستانه می میرند و از قحطی رابطه می میرند.
همان طور که محققان اذعان دارند، با گرسنگی دادن به روابط دوستانه، بدن ها و ذهن های ما نیز در قحطی قرار می گیرند. اگر غذای دوستی، وقت گذراندن با یکدیگر است چطور باید مطمئن شویم که به اندازه کافی غذا برایش تهیه می کنیم؟
برای خانواده دورهمی دوستانه ترتیب بدهیم و داشتن یک موضوع مشخص برای حرف زدن از دو جهت مفیداست: اول اینکه کمتر وقتمان را برای صحبت در مورد آب و هوا و ورزش هدر می دهیم و بیشتر به مسائلی می پردازیم که اهمیت بیشتری دارند؛ دوم اینکه داشتن یک موضوع واحد برای صحبت کردن باعث می شود همه با هم وارد گفتگو شویم.
البته مهم ترین عامل برای دور همی ها، پایداری آن است. اگر آسمان به زمین بیاید هم باید این دورهمی ها را حذف نکنیم.