تعریف طراحی
در بیان کلی طراحی را شیوه ای از بیان می دانند. همان گونه که نویسنده یا گوینده کلمات و لغات را انتخاب می کند، سپس به بیان می پردازد؛ طراح نیز با انتخاب شیوه مناسب و به کار گیری ابزار و مهارت خویش، زبان و گویشی متناسب به کار می برد. با این تفاوت که اولا مخاطبان یک اثر هنری، یک طرح جمع بسیاری از انسانها هستند؛ چرا که یک اثر واضح هنری نیاز به ترجمه ندارد. دیگر اینکه بیان به صورت طرح و شکل مدتها پیش از پیدایش خط و زبان، وسیله برقراری ارتباط بین انسانها بوده است و بالاخره طراحی، ساده ترین شکل توصیف است و دقیقا به همین علت است که اقوام بدوی و بسیاری دیگر، از این شیوه برای رفع نیاز ارتباطی خود استفاده می کردند.
هنر طراحی که در آغاز برای تهیه و تکامل نقاشی به کار می رفت رفته رفته وسیله ای برای تجسم اکتشافات علمی او شد. کنجکاوی بی نظیری برای شناسایی رموز طبیعت داشت. با چشم مغز همه اشیا را بررسی می کرد. کتابچه یادداشت او سرشار از پیش بینی ها و تجربیات علمی است در این کتابچه طرح گلها و ساختمان درونی گیاهان، آناتومی، مسئله دوری و نزدیکی اشیا با خطوط مصمم و سایه روشن قوی طراحی شده است.
وسایل طراحی
با توجه به تکنولوژی زمان حاضر، ابزارهای طراحی بسیار متنوع اند. لیکن در اینجا صرفا از وسایلی نام می بریم که به عنوان ابزارهای اصلی اولیه برای طراحی شناخته شده اند؛ به سهولت در دسترس می باشند و مهم تر از همه نتیجه مورد نظر را براحتی ارائه می دهند.
برای طراحی به طور معمول از سطوحی با جنس و کیفیت متفاوت و متنوع استفاده می گردد، اغلب از آن به عنوان سطوح اثرپذیر یاد می شود.
انواع کاغذها و مقواهای بی شمار و گوناگونی که در اطراف خود می بینیم و گاه چوبها و فیبرها، ورقهای پلاستیکی، فلزی، دیواره ها و ... قابلیت دارند که خطوط و طرحهای ترسیم شده را به عنوان اثری کامل به نمایش گذارند. لیکن سطوح مورد نظر در اینجا کاغذ و مقواهای متداول و در دسترس است.
ترسیم خط بر روی همه کاغذها امکان پذیر است ولی با تجربه عملی می توان دریافت که کدام نوع کاغذ برای چه وسیله ای مناسبتر است. انواع کاغذهای در دسترس عبارت اند از کاغذ کاهی، کاغذ نازک سفید، کاغذ سفید طراحی ،کاغذ های زبر برای مداد، مقواهای نازک و ضخیم با بافتهای درشت و ریز برای طراحی با زغال، مقوای آبرنگ یا مکنده برای کار با آب مرکب، کاغذ و مقوای براق گلاسه با وزنهای مختلف برای کار با قلم فلزی و مرکب، کاغذ و مقوای پاستل سفید و رنگی و ... .
علاوه بر کاغذ و مقوا، وسایل دیگری نیز وجود دارد که خطوط را با آنها ترسیم می کنند و به عنوان ابزار اثرگذار شناخته می شوند.
ساده ترین و معمولی ترین وسیله طراحی مداد است. مدادها انواع مختلفی دارند و به همین ترتیب نسبت توانایی های متنوعی را برای طراح فراهم می سازند. ماده اولیه مداد، گرافیت است که در گذشته به صورت طبیعی و بدون حفاظ بود، لیکن امروزه با حذف ناخالصیهای گرافیت و افزودن موادی همچون گل رس، موم یا پارافین و استفاده از حفاظ چوبی و گاه فلزی یا پلاستیکی در دسترس عموم قرار می گیرد.
علامتهای ویژه ای برای شناسایی مدادها وجود مانند H ، F ، B نمایانگر مدادها از لحاظ نرمی، سختی، خشکی و چربی هستند. در کنار این علامتها شماره هایی هم وجود دارد و بیانگر درجات مختلف تیرگی ها و تنوع در ارائه اثر بجا مانده است.
به عنوان مثال در مدادهایی با علامت H مداد شمارهH1 سخت تر و کم رنگ تر از H است. هر قدر شماره ها بالاتر برود بر میزان سختی و کم رنگی مغز آن افزوده می شود تا شماره 9 آن مداد که اصطلاحا کربن فشرده به سختی الماس در آن به کار می رود مدادهایی با علامت F از انواع خشک اما پررنگ تر از گروه H است و مدادهای گروه B مناسب ترین مدادها برای طراحی به شمار می روند و برخلاف مدادهای H هر قدر به شماره آن افزوده می شود. میزان نرمی و تیرگی آن نیز بیشتر می گردد تا بدانجا که شماره 14 با مغزی بسیار نرم و ضخیم، وسیع و متنوعی از درجات تیرگی و روشنی را ارائه می دهد.
در ادامه بیشتر بدانید:
1- ژرف نمایی 2- ریتم در طراحی 3- سطح در طراحی 4- نور در طراحی 5- بافت و حرکت در طراحی